Τρίτη, Μαρτίου 11, 2008,6:14 μ.μ.
Παν μέτρον άριστον... ή μήπως όχι;
Μπορεί μία κοινωνική ομάδα να κινητοποιείται εις βάρος των υπολοίπων;
Πρέπει η κοινωνία ολόκληρη να επωμίζεται το κόστος μιας τέτοιας κινητοποίησης-διαμαρτυρίας;
Μέχρι ποιο σημείο μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Τι γίνεται στη περίπτωση που θίγονται εθνικά συμφέροντα;
Μήπως θα ήταν καλύτερα ο καθένας να διεκδικεί τα δικαιώματα του και να διαμαρτύρεται χωρίς να ενοχλεί και να ξεβολεύει κυρίως αυτούς που δεν έχουν σχέση με τις διεκδικήσεις του (π.χ. η πρόταση που είχε γίνει στις διαδηλώσεις να αφήνετε μια λωρίδα κυκλοφορίας ελεύθερη για να μην κλείνει εντελώς η κυκλοφορία);
Φέρνει όμως τα αναμενόμενα αποτελέσματα μία ήπια κινητοποίηση, χωρίς ένταση και διάρκεια, χωρίς να θίγονται ευρέως σημαντικοί κοινωνικοί και πολιτειακοί θεσμοί;

Στα παραπάνω ερωτήματα και ανάλογους προβληματισμούς, εγώ τείνω προς την άποψη πως για να διεκδικηθούν σημαντικά ζητήματα που αφορούν τη βελτίωση της ζωής και την κατοχύρωση βασικών δικαιωμάτων (π.χ. εργασιακά δικαιώματα, ασφαλιστικό) πρέπει να ανεχόμαστε ως κοινωνία αυτές τις κινητοποιήσεις, ακόμα και αν είναι ιδιαιτέρως σκληρές. Ο καθένας μάχεται με τα όλα που διαθέτει. Μπορεί όλοι να σιχτιρίζουμε την ώρα και τη στιγμή που μπλοκαριστήκαμε γιατί κάποιοι εργαζόμενοι έχουν κλείσει το δρόμο, ή όταν κόπηκε το ρεύμα επειδή οι εργαζόμενοι απεργούν ή δεν έχει μέσα συγκοινωνίας για να πάμε στη δουλειά μας ή τα σκουπίδια δεν συλλέγονται.

Όμως, σε μία τέτοια περίοδο μπορεί να φανεί ο συνειδητοποιημένος πολίτης. Θα ψάξει να βρει κάποια εναλλακτική λύση. Θα περιορίσει την κατανάλωση ρεύματος και τις μετακινήσεις του όσο μπορεί. Θα κρατήσει τα σκουπίδια στο μπαλκόνι. Θα είναι προσεκτικός όταν οδηγεί ή περπατά σε δρόμους που δεν λειτουργούν οι σηματοδότες. Θα προνοήσει να έχει γεννήτρια στο μαγαζί του για περίπτωση ανάγκης. Θα οργανωθεί σε ατομικό και τοπικό επίπεδο. Θα αναλάβει δράση αν χρειαστεί.

Η διεθνής πραγματικότητα δείχνει πως μόνο με συντεταγμένες, συλλογικές και ομαδικές κινητοποιήσεις με διάρκεια επιτυγχάνονται σημαντικές διεκδικήσεις και τελικά υποκύπτει το κράτος. Στη Γαλλία και Γερμανία όταν αποφασίζουν οι εργαζόμενοι να κατέβουν στους δρόμους παραλύει το κράτος για αρκετό διάστημα. Αυτό μπορεί να έχει άμεσο αρνητικό αντίκτυπο για όλη την κοινωνία, όμως μεσο-μακροπρόθεσμα ωφελείται. Φαντάζομαι, πως οι πολίτες εκεί θα είναι έτοιμοι να προσαρμοστούν σε τέτοιες δύσκολες συνθήκες και να δείξουν κατανόηση και υψηλότερη συνειδητότητα. Μάλιστα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι πληρώνουν μηνιαία συνδρομή στα συνδικάτα τους, ώστε όταν βρεθούν σε μακρά περίοδο απεργίας να μην χάνουν τα μεροκάματά τους. Δηλαδή, προνοούν.

Εδώ ο κόσμος δεν φαίνεται διατεθειμένος να αντιδράσει αποτελεσματικά και γενικευμένα. Επιλέγονται ήπιες απεργιακές τακτικές με στάσεις εργασίας και το πολύ κάποιες 24ωρες, σπασμωδικές απεργίες, με ελάχιστους συμμετέχοντες συγκριτικά με το σύνολο, όπου πρωτοστατούν κυρίως τα συνδικαλιστικά και κομματικά μικροσυμφέροντα. Και εν τέλει δεν επιτυγχάνονται ουσιαστικά αποτελέσματα. Γι αυτό και οι κυβερνήσεις επειδή το γνωρίζουν αυτό δίνουν ψίχουλα και περιμένουν ότι κωλυσιεργώντας το θέμα θα ξεχαστεί και θα περάσουν αυτό που θέλουν. Όπως και δεν φαίνεται η πλειοψηφία διατεθειμένη να ανεχτεί μια απεργιακή γενικευμένη κατάσταση. Να τροποποιήσουν κάπως την καθημερινότητα και τις συνήθειες τους, να χάσουν κάποιες από τις ευκολίες τους. Αν δεν θιγούν κάποια συμφέροντα των ισχυρότερων, πως θα κερδίσουν οι ασθενέστεροι;

Ετικέτες ,

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Φεβρουαρίου 24, 2008,1:18 μ.μ.
Υποχρεωτικό το κάπνισμα...παντού!

Έτσι όπως πάμε το κάπνισμα θα γίνει...υποχρεωτικό στη χώρα μας. Οι όροι αντιστρέφονται και αυτοί που δεν καπνίζουν θα αποτελέσουν σύντομα μια μειοψηφία που θα ψάχνει χώρο να αναπνεύσει. Εμείς εξάλλου ως «αντιδραστική» κοινωνία πάμε κόντρα στις νόρμες των λοιπών (...ξενέρωτων και αποστειρωμένων) ευρωπαϊκών και μη χωρών που σιγά σιγά απαγορεύουν το κάπνισμα ακόμα και σε δημόσιους χώρους.

Όπως φαίνεται και από τον επισυναπτόμενο πίνακα η Ελλάδα είναι η ΠΡΩΤΗ χώρα παγκοσμίως σε ποσοστό του πληθυσμού άνω των 15 που καπνίζει καθημερινά. Συγκεκριμένα, είμαστε πρώτοι με 38,6% έναντι 32,1% της δεύτερης Τουρκίας και 31% της Ολλανδίας (!).
Στους άνδρες δε (άνω των 15 πάλι) η Ελλάδα είναι στη τρίτη θέση παγκοσμίως με ποσοστό 46% (σχεδόν 1 στους δύο καπνίζει) πίσω από την Κορέα (46,6%) και την Τουρκία με 51,1%!.

Ετικέτες ,

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τρίτη, Φεβρουαρίου 05, 2008,11:07 μ.μ.
Τα Χρυσά Αυγά τα προσέχουμε καλά...
Σάββατο κατά τις 3 το μεσημέρι, κι ενώ έχει γίνει ο γνωστός χαμός στο κέντρο, καταφθάνουν στην αρχή της Ερμού, στο Μοναστηράκι, μέσω της Αθηνάς, οι λάτρεις του υπερ-εθνικισμού, άνετοι και χαλαροί (φωνάζοντας μόνο κάνα «αθώο» συνθηματάκι), περιτριγυρισμένοι και υπό προστασία ισχυρής αστυνομικής δύναμης.

Απ’ ότι φάνηκε δεν το είχε πάρει κανείς (από τους αντιπάλους) χαμπάρι ότι θα κατέληγαν οι «νέοφαστ» εκεί και έτσι απεφεύχθη η πιθανότητα να γίνει γης μαδιάμ και αυτή η περιοχή.

Εκεί, αφού ανώτερος αξιωματικός της αστυνομίας κόβει την κίνηση κακήν κακώς, το μπλοκ των εθνικοφρόνων σταματά στη μέση του δρόμου και φορτώνει τα υπόλοιπα «εργαλεία» (καδρόνια, κοντάρια και σημαίες) στο γνωστό φορτηγάκι που τους περιμένει εκεί.

Αμέσως μετά, και ενώ έχει γίνει ένα σχετικό χάος με την κίνηση, μπροστά στα έκπληκτα μάτια δεκάδων περαστικών και καταστηματαρχών και υπό τη συνεχή επιτήρηση των «ματατζήδων», όλοι στράφηκαν προς την Ακρόπολη και με προτεταμένη τη δεξιά χείρα άρχισαν να τραγουδούν δυνατά τον εθνικό ύμνο. Έτσι λοιπόν, έλαβε τέλος η «σεμνή» τους τελετή, και διαλύθηκαν, ενώ το φορτηγάκι έφυγε με τη συνοδεία ενός ι.χ. και αρκετών μηχανακίων.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Ιανουαρίου 27, 2008,11:45 μ.μ.
Μ Π Ο Υ Ρ Λ Ο Τ Ο !!

Αυτό χρειάζεται. Μπουρλότο στο κράτος και στη κοινωνία. Συθέμελα. Που είναι μια νέα 17 Νοέμβρη να μην αφήσει τίποτα όρθιο; Βουλή, κανάλια, υπουργία, σπίτια. Να βρεθεί, έστω, ένας ήρωας άλλα Ρομπέν των δασών (ή καλύτερα των πόλεων), ένας Τσαρλς Μπρόνσον ως άλλος Τιμωρός, να τους πάρει όλους αυτούς φαλάγγι μήπως και ξεβρομίσει λίγο ο τόπος. Αλλιώς, πως;

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007,7:04 μ.μ.
Ο λαός στους δρόμους.
Η σημερινή μεγαλειώδη κινητοποίηση του κόσμου στους δρόμους του κέντρου μπορεί να ήταν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Εντούτοις, καταδεικνύει πως ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί μονάχα όταν θίγονται άμεσα τα κεκτημένα του καθώς και τα ιερά και όσια της φυλής (βλέπε τις συγκεντρώσεις για το Μακεδονικό).

Τώρα που θίχτηκε ευθέως και απροκάλυπτα το ασφαλιστικό, η ενοποίηση των ταμείων (για να καλυφθούν μαύρες τρύπες) και η πιθανότητα αντί για σύνταξη να παίρνουμε κοπανιστό αέρα, ταρακουνηθήκαμε και είπαμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας. Τώρα που είναι πιο ορατή από ποτέ η θυσία της αγελάδας που λέγεται Ολυμπιακή, πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας. Πρώτη φορά είδα να διαδηλώνουν οργανωμένα πιλότοι και αεροσυνοδοί.

Όταν όμως πριν δύο μήνες είχαμε την ευκαιρία και την επιλογή να εκφράσουμε εμπράκτως την αγανάκτησή μας για τη πολιτική του τόπου, το 80% ψήφισε πάλι τα δύο μεγάλα κόμματα. Επομένως, νομίζω, είμαστε συνυπεύθυνοι για το ότι συμβαίνει, αφού αντιδρούμε όποτε μας συμφέρει.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007,5:51 μ.μ.
Ολυμπί...Ολυμπί...Ολυμπιακή!!
Αντιγράφω από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (φύλλο 9/12/07):
"*Δεν συζητάμε για τις προσλήψεις (περίπου 800 άτομα), για τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων (222 παραμονές εκλογών εκτός ΑΣΕΠ κι άλλες 714 τώρα) ούτε για τα πολυτελή γραφεία της «Πάνθεον» που συστάθηκε το 2006 για να προετοιμάσει -δήθεν- το διάδοχο σχήμα στην πανάκριβη οδό Βαλαωρίτου.
* Δύο χρόνια τώρα απασχολεί 22 άτομα, έχει πλήρες (επταμελές) διοικητικό συμβούλιο, πρόεδρο με 10.000 ευρώ το μήνα μισθό, διευθυντή πτητικής (!) εκμετάλλευσης, προϋπολογισμό 60 εκατ. ευρώ και μέσα σε ένα χρόνο λειτουργικά έξοδα 400.000 ευρώ (!).
* Νοίκιαζαν αεροσκάφη (αμφιβόλου προέλευσης, όπως αυτά της ισπανικής Hola) την τελευταία στιγμή και με την ώρα, αντί με μακροχρόνιες συμβάσεις και με έλεγχο ποιότητας. Τι σημαίνει αυτό σε νούμερα; Για ένα αεροσκάφος τύπου 737 αντί για 187.000 ευρώ μιας ορθολογικής μηνιαίας μίσθωσης, η ωριαία (με 200 ώρες μηνιαίας πτήσης) έφτανε τα 650.000 ευρώ ! Και η Ολυμπιακή δεν μίσθωσε ούτε ένα, ούτε δύο. Νοίκιασε 15..."

Ετικέτες ,

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007,1:21 μ.μ.
Μάνα θέλω να γίνω μπάτσος!
Για ακόμη μία χρονιά οι αστυνομικές σχολές βρέθηκαν στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των υποψηφίων. Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, «...από το σύνολο των 85.653 υποψηφίων που κατέθεσαν το 2007 μηχανογραφικό δελτίο οι 10.828 (ποσοστό 13%) «ψήφισαν» ως πρώτη προτίμηση τα Παιδαγωγικά και τις Αστυνομικές Σχολές». Πράγματι, στη 4η θέση των τμημάτων με τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις είναι η σχολή αστυφυλάκων πίσω από τη Νομική Αθήνας και τις 2 παιδαγωγικές σχολές σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, ενώ στην 6η θέση η σχολή αξιωματικών ΕΛΛ.ΑΣ.

Πραγματικά μου φαίνεται τραγικό πως ένας σύγχρονος νέος επιθυμεί στη ζωή του να γίνει αστυνομικός. Τόσο πολύ δηλαδή έχει διαστρεβλώσει τα όνειρα του ο εφιάλτης της επαγγελματικής αποκατάστασης που προτιμά το συμβιβασμό αυτό, αντί να επιλέξει να επιδιώξει κάτι που τον εκφράζει; Νομίζω πως είναι εφιαλτική αυτή η διαπίστωση για το μέλλον. Νέοι που φοβούνται πια να ονειρευτούν και που χάριν της σιγουριάς, είναι διατεθειμένοι να κάνουν οτιδήποτε. Ακόμη και να γίνουν μπάτσοι. Πως θα αντιδράσουν αλήθεια οι νέοι αυτοί μεθαύριο σε μια δύσκολη στιγμή;

Η παραπάνω επιλογή δείχνει περίτρανα το ρόλο των γονέων, των ΜΜΕ και γενικότερα της κοινωνίας. Το κράτος βοηθά εξάλλου προς την κατεύθυνση της αστυνομοκρατίας. Ο νεαρός αστυνομικός θα πάρει καλό πρώτο μισθό, διάφορα επιδόματα, μέχρι και προικοδότηση για τα παιδιά του. Γιατί να το ρισκάρει λοιπόν; και τι έγινε που θα πρέπει να επιβάλει την τάξη στους συμπολίτες του; Εξάλλου, τα όνειρα είναι για τα παραμύθια.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 4 comments
Σάββατο, Σεπτεμβρίου 08, 2007,6:01 μ.μ.
Αυτός θα αλλάξει την Ελλάδα!

Εμείς ψηφίζουμε τον ελληνοαμερικανό Criss Angel. Είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει πράγματι θαύματα στην Ελλάδα!!

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
,3:10 μ.μ.
Τι σχέση έχει ο Βουλγαράκης με τον (Μάνο) Χατζιδάκι;
Κάποιος θα πει, όση σχέση έχει ο Καραμανλής με το ποδόσφαιρο. Άλλος, ότι έχουν ως κοινό το ίδιο κόμμα. Όχι όχι, απλά και οι δύο έχουν βγάλει cd!! Με τη μόνη διαφορά ότι ο Βουλγαράκης αποφάσισε να συμπεριλάβει μερικά τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι στο προεκλογικό του cd “Σταθερά Μαζί, Δυνατά για την Ελλάδα”. Χωρίς πολλά λόγια, όπως λέει, μέσα από ένα δακρύβρεχτο και γεμάτο στόμφο κείμενο για την Ελλάδα, αφήνει τα τραγούδια του Χατζιδάκι να μιλήσουν. Και μάλιστα στην έκδοση που έπεσε στα χέρια μου δεν είχε γραμμένο το Χατζιδάκις με ήτα. Δηλαδή, με αυτή τη κίνηση ο κύριος Βουλγαράκης θέλει να μας πει ότι εμπνέεται από το μεγάλο συνθέτη; ότι προσπαθεί να φτάσει σε ποιότητα το έργο του Χατζιδάκι; ή ότι το δικό του έργο και του κόμματος του είναι κάτι αντίστοιχο;

Αφήστε κύριε Βουλγαράκη, προτιμούμε να έχουμε το cd που γράφει επάνω Μάνος Χατζιδάκις.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Πέμπτη, Αυγούστου 30, 2007,11:27 π.μ.
Όχι λευκά, όχι άκυρα, όχι αποχή!
Αντιγράφω το κείμενο ακέραιο από το blog "Gravity & The Wind"

Ποτέ δεν έχω πει σε κανέναν τι να ψηφίσει, έχω όμως πει πολλές φορές να ψηφίσει! Eίναι γεγονός ότι μία μερίδα του κόσμου έχει απογοητευτεί (καθόλου αδικαιολόγητα, βεβαίως) με τους νυν και τους προηγούμενους κυβερνώντες, και ασφαλώς το αίσθημα αυτό δεν μπορεί παρά να το έχει εντείνει η αποκαλυπτική για τις επιδόσεις του κρατικού μηχανισμού συμφορά που ζούμε αυτές τις μέρες. Έτσι ουκ ολίγοι οδηγούνται στην επιλογή του λευκού, του άκυρου ή της αποχής, είτε απλώς αηδιασμένοι είτε θεωρώντας την ως την πιο ηχηρή αποδοκιμασία. Για μας αυτό είναι τόσο καταφανώς σφάλμα που δεν θα έπρεπε να χρειάζεται συζήτηση - κι όμως με εκπλήσσει το πόσες φορές ακούω ανθρώπους να προκρίνουν την επιλογή αυτή αγνοώντας τα της εκλογικής διαδικασίας ή χωρίς να έχουν σκεφτεί τις απλές αριθμητικές συνέπειες.
Tα κύρια δεδομένα είναι τα εξής:
α) Tα ποσοστά των κομμάτων προκύπτουν από τα έγκυρα ψηφοδέλτια μόνον.
β) Mε βάση τα ποσοστά αυτά μοιράζονται οι 260 από τις 300 έδρες της Bουλής, ενώ οι υπόλοιπες 40 χαρίζονται στο πρώτο κόμμα.
γ) Πλειοψηφία στη Bουλή θεωρούνται οι πάνω από 150 έδρες.
δ) Για να μπει ένα κόμμα στη Bουλή πρέπει να έχει ποσοστό τουλάχιστον 3% (επί των εγκύρως ψηφισάντων, πάντα).
Ένα υποθετικό παράδειγμα: Έστω ότι οι ψηφοφόροι είναι 100, και το κόμμα που έρχεται πρώτο το ψήφισαν 35. Aν 30 άλλοι ψήφισαν λευκό ή άκυρο ή δεν πήγαν να ψηφίσουν, τότε το 35 στους εκατό γίνεται 35 στους 70, πράγμα που επιτρέπει στους εκπροσώπους του πρώτου κόμματος να λένε μετά (συνειδητά ψευδόμενοι και όπως ακούμε συνήθως) «μη μιλάτε γιατί εμάς μας ψήφισε το 50% του λαού»...
Kαι ένα πραγματικό παράδειγμα, από τις εκλογές του 2004 (τα ποσοστά είναι στρογγυλεμένα - τα ακριβή στοιχεία εδώ): Aποχή, λευκά και άκυρα ήταν 25%. Tο ποσοστό της NΔ ήταν 34% (επί των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους), με την αποχή κτλ. μεταμορφώθηκε σε 45,5% (επί των εγκύρως ψηφισάντων), που με τη σειρά του έγινε 55% των εδρών στη Bουλή (με το πριμ των 40 εδρών). ΠAΣOK: 30,5% επί των εγγεγραμμένων, 40,5% επί των εγκύρων, 39% των εδρών. Aντίστοιχα, KKE 4,5% - 6% - 4%, ΣYN 2,5% - 3,5% - 2%.
Όσοι λοιπόν ψηφίζουν λευκό ή άκυρο ή απέχουν, στην πραγματικότητα δεν απέχουν καθόλου: ανεβάζουν τα ποσοστά όλων των εντός βουλής κομμάτων (ενώ προφανώς τα απεχθάνονται όλα εξίσου!), κάνουν ακόμα πιο απίθανη την είσοδο κάποιου νέου πολύ μικρού κόμματος (προς το οποίο θα μπορούσαν να έχουν στραφεί), αλλά προπάντων βοηθούν το κόμμα που θα κυβερνήσει, καθώς του χαρίζουν πλαστή πλειοψηφία. Όσο μεγαλύτερη η αποχή, τόσο μεγαλύτερη η πλαστή αυτή πλειοψηφία. Aν η κυβέρνηση έχει πάνω από 150 έδρες, τότε εξασφαλίζει αυτοδυναμία, δηλαδή τη δυνατότητα να περνάει όποιο νόμο θέλει χωρίς να χρειάζεται η σύμφωνη γνώμη άλλων και χωρίς να μπορούν να την εμποδίσουν όλα τα άλλα κόμματα μαζί.
Έτσι, αυτό που κάποιοι θεωρούν αντίδραση, και μάλιστα την εντονότερη αντίδραση, δεν είναι παρά θείο δώρο στην εκάστοτε κυβέρνηση. Kατά τη γνώμη μας η αποχή είναι απλώς εκτόνωση που δίνει την ψευδαίσθηση αντιδράσεως: πραγματική αποδοκιμασία των κυβερνητικών κομμάτων δεν είναι η αποχή αλλά η υπερψήφιση ενός 'μικρού' (έστω με κριτήριο το «στους τυφλούς τον μονόφθαλμο»), ώστε να περιοριστεί η δύναμη και η αλαζονεία των δύο 'μεγάλων'.
Mε τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, αν (όπως φαίνεται ότι είναι η κατάσταση αυτή τη στιγμή) τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν μικρή διαφορά, και αν τα μικρά που θα μπουν στη Bουλή συγκεντρώσουν συνολικά πάνω από 16% των εγκύρων ψήφων, τότε και μόνον τότε το πρώτο κόμμα δεν θα έχει πια αυτοδυναμία (όπως είδα σε πρόσφατη σχετική ανάλυση στο Έθνος - δυστυχώς δεν μπορώ να την εντοπίσω τώρα).
Δείτε και σχετικό ποστ του Aθεόφοβου, που θίγει και άλλα ζητήματα.
Για να κάνετε κάποιο σχόλιο κάντε κλικ εδώ Post a Comment

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τετάρτη, Αυγούστου 29, 2007,10:55 π.μ.
Πες τα Πανούτσο!
Μέσα στο δημοσιογραφικό οχετό και την ακατάσχετη μπουρδολογία των ημερών, λίγες απόψεις ξεχωρίζουν. Αξίζει λοιπόν μια ματιά στα παρακάτω ιδιαιτέρως ενδιαφέροντα και αιχμηρά κείμενα του Αντώνη Πανούτσου.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Ιουνίου 24, 2007,2:29 μ.μ.
Είμαστε στο Παρά Πέντε...
68,3% τηλεθέαση λέει ότι χτύπησε το τελευταίο επεισόδιο της σειράς Παρά Πέντε, που σημαίνει πάνω από το 1/3 του πληθυσμού της χώρας το παρακολούθησε (αν θέλουμε το πιστεύουμε). Το θέμα είναι πως ο διαφημιστικός τζίρος του επεισοδίου ξεπέρασε το 1 εκ. ευρώ, κάτι που ερμηνεύεται σε περίπου 1000 ευρώ/δευτερόλεπτο. Άντε, και εις ανώτερα!

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments