Έχει ήδη αρχίσει να μυρίζει καλοκαίρι. Για ακόμα ένα βράδυ κάνω τη διαδρομή Αγ. Σίλας – Πολιτεία, στο βουνό της Πεντέλης. Από τη μία, η Αθήνα λαμπερή να ξεπροβάλει μέσα στη νύχτα. Από την άλλη, μια τρομακτική, βουβή μαυρίλα. Το σκοτάδι κάνει το καμένο τοπίο ακόμη πιο κενό. Πιο κενό από ποτέ. Σεληνιακό. Παρατηρώ. Στο τέλος της ανηφόρας του Αγ. Σίλα, πια φαίνονται στο αριστερό λοφάκι τα τελευταία σπίτια μέσα από τους καμένους κορμούς. Μου έρχονται εικόνες από τότε που ανεβαίναμε μικρότεροι το βουνό με τα ποδήλατα για να πάμε στη σπηλιά του Νταβέλη. Αρχίζω να κατηφορίζω τον φιδίσιο δρόμο προς την Κηφισιά. Σε λίγο μπαίνει δυναμικά το καλοκαίρι. Αλήθεια, τι θα ζήσουμε τη φετινή περίοδο; Θα είναι σαν πέρυσι; Τι θα κάψομεν εφέτος;
