Παρασκευή, Δεκεμβρίου 21, 2007,5:40 μ.μ.
Οι God Is An Astronaut το Μάιο στην Αθήνα
Photo : J. Pouille


Τελικά η επιθυμία κάποιων φαίνεται να εισακούστηκε. Μετά την ανακοίνωση της συναυλίας των Explosion In The Sky στο Αν το Φεβρουάριο, ακολουθεί άλλη μία πολύ ενδιαφέρουσα post rock συναυλία στη πόλη μας. Οι Ιρλανδοί God Is An Astronaut θα παίξουν ζωντανά στο Κύτταρο Live Club το Σάββατο 31 Μαΐου 2008, όπως αναφέρουν στην ιστοσελίδα τους.

Ας ελπίσουμε ότι θα ακολουθήσουν κι άλλοι....όπως για παράδειγμα οι Sigur Ros…

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τετάρτη, Δεκεμβρίου 12, 2007,7:04 μ.μ.
Ο λαός στους δρόμους.
Η σημερινή μεγαλειώδη κινητοποίηση του κόσμου στους δρόμους του κέντρου μπορεί να ήταν μία από τις μεγαλύτερες των τελευταίων ετών. Εντούτοις, καταδεικνύει πως ο κόσμος κατεβαίνει στο δρόμο να διαμαρτυρηθεί μονάχα όταν θίγονται άμεσα τα κεκτημένα του καθώς και τα ιερά και όσια της φυλής (βλέπε τις συγκεντρώσεις για το Μακεδονικό).

Τώρα που θίχτηκε ευθέως και απροκάλυπτα το ασφαλιστικό, η ενοποίηση των ταμείων (για να καλυφθούν μαύρες τρύπες) και η πιθανότητα αντί για σύνταξη να παίρνουμε κοπανιστό αέρα, ταρακουνηθήκαμε και είπαμε να εκφράσουμε τη δυσαρέσκειά μας. Τώρα που είναι πιο ορατή από ποτέ η θυσία της αγελάδας που λέγεται Ολυμπιακή, πήραν φωτιά τα μπατζάκια μας. Πρώτη φορά είδα να διαδηλώνουν οργανωμένα πιλότοι και αεροσυνοδοί.

Όταν όμως πριν δύο μήνες είχαμε την ευκαιρία και την επιλογή να εκφράσουμε εμπράκτως την αγανάκτησή μας για τη πολιτική του τόπου, το 80% ψήφισε πάλι τα δύο μεγάλα κόμματα. Επομένως, νομίζω, είμαστε συνυπεύθυνοι για το ότι συμβαίνει, αφού αντιδρούμε όποτε μας συμφέρει.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007,5:51 μ.μ.
Ολυμπί...Ολυμπί...Ολυμπιακή!!
Αντιγράφω από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (φύλλο 9/12/07):
"*Δεν συζητάμε για τις προσλήψεις (περίπου 800 άτομα), για τις μονιμοποιήσεις συμβασιούχων (222 παραμονές εκλογών εκτός ΑΣΕΠ κι άλλες 714 τώρα) ούτε για τα πολυτελή γραφεία της «Πάνθεον» που συστάθηκε το 2006 για να προετοιμάσει -δήθεν- το διάδοχο σχήμα στην πανάκριβη οδό Βαλαωρίτου.
* Δύο χρόνια τώρα απασχολεί 22 άτομα, έχει πλήρες (επταμελές) διοικητικό συμβούλιο, πρόεδρο με 10.000 ευρώ το μήνα μισθό, διευθυντή πτητικής (!) εκμετάλλευσης, προϋπολογισμό 60 εκατ. ευρώ και μέσα σε ένα χρόνο λειτουργικά έξοδα 400.000 ευρώ (!).
* Νοίκιαζαν αεροσκάφη (αμφιβόλου προέλευσης, όπως αυτά της ισπανικής Hola) την τελευταία στιγμή και με την ώρα, αντί με μακροχρόνιες συμβάσεις και με έλεγχο ποιότητας. Τι σημαίνει αυτό σε νούμερα; Για ένα αεροσκάφος τύπου 737 αντί για 187.000 ευρώ μιας ορθολογικής μηνιαίας μίσθωσης, η ωριαία (με 200 ώρες μηνιαίας πτήσης) έφτανε τα 650.000 ευρώ ! Και η Ολυμπιακή δεν μίσθωσε ούτε ένα, ούτε δύο. Νοίκιασε 15..."

Ετικέτες ,

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Δεκεμβρίου 09, 2007,1:21 μ.μ.
Μάνα θέλω να γίνω μπάτσος!
Για ακόμη μία χρονιά οι αστυνομικές σχολές βρέθηκαν στις πρώτες θέσεις των προτιμήσεων των υποψηφίων. Όπως αναφέρει η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ, «...από το σύνολο των 85.653 υποψηφίων που κατέθεσαν το 2007 μηχανογραφικό δελτίο οι 10.828 (ποσοστό 13%) «ψήφισαν» ως πρώτη προτίμηση τα Παιδαγωγικά και τις Αστυνομικές Σχολές». Πράγματι, στη 4η θέση των τμημάτων με τις περισσότερες πρώτες προτιμήσεις είναι η σχολή αστυφυλάκων πίσω από τη Νομική Αθήνας και τις 2 παιδαγωγικές σχολές σε Αθήνα και Θεσ/νίκη, ενώ στην 6η θέση η σχολή αξιωματικών ΕΛΛ.ΑΣ.

Πραγματικά μου φαίνεται τραγικό πως ένας σύγχρονος νέος επιθυμεί στη ζωή του να γίνει αστυνομικός. Τόσο πολύ δηλαδή έχει διαστρεβλώσει τα όνειρα του ο εφιάλτης της επαγγελματικής αποκατάστασης που προτιμά το συμβιβασμό αυτό, αντί να επιλέξει να επιδιώξει κάτι που τον εκφράζει; Νομίζω πως είναι εφιαλτική αυτή η διαπίστωση για το μέλλον. Νέοι που φοβούνται πια να ονειρευτούν και που χάριν της σιγουριάς, είναι διατεθειμένοι να κάνουν οτιδήποτε. Ακόμη και να γίνουν μπάτσοι. Πως θα αντιδράσουν αλήθεια οι νέοι αυτοί μεθαύριο σε μια δύσκολη στιγμή;

Η παραπάνω επιλογή δείχνει περίτρανα το ρόλο των γονέων, των ΜΜΕ και γενικότερα της κοινωνίας. Το κράτος βοηθά εξάλλου προς την κατεύθυνση της αστυνομοκρατίας. Ο νεαρός αστυνομικός θα πάρει καλό πρώτο μισθό, διάφορα επιδόματα, μέχρι και προικοδότηση για τα παιδιά του. Γιατί να το ρισκάρει λοιπόν; και τι έγινε που θα πρέπει να επιβάλει την τάξη στους συμπολίτες του; Εξάλλου, τα όνειρα είναι για τα παραμύθια.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 4 comments
Κυριακή, Δεκεμβρίου 02, 2007,4:09 μ.μ.
Τα αγαθά copies κτώνται...
Η δόξα και η αναγνώριση μπορεί να επιτευχθεί ποικιλοτρόπως. Το δυσκολότερο θα ήταν να δημιουργήσεις κάτι πρωτότυπο και δημιουργικό και το ευκολότερο θα ήταν να αντιγράψεις κάτι ήδη επιτυχημένο. Αυτό το τελευταίο τρόπο φαίνεται να επέλεξε ο Ρένος Χαραλαμπίδης στη πολύκροτη ταινία του “No Budget Story” το 1997. Το απόλυτο σκηνοθετικό ντεμπούτο για το νέο σκηνοθέτη τότε Ρένο Χαραλαμπίδη. Την υποδέχτηκαν με διθυραμβικές κριτικές* και της απονεμήθηκαν πολλά βραβεία (Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, Κρατικό βραβείο ποιότητας ’97, Βραβείο διεθνούς ένωσης κριτικών FIPRESCI, κ.α.). Επίσης, απέκτησε φανατικό κοινό και μπήκε στο πάνθεον των ελληνικών ανεξάρτητων ταινιών ως η κορυφαία.

Κι εγώ την ίδια εντύπωση είχα για το “No Budget Story” μέχρι που είδα προσφάτως την αμερικάνικη ταινία “In The Soup”, μετά από προτροπή φίλου. Τι σύμπτωση, το “In The Soup” μοιάζει με το “No Budget Story” σαν δύο σταγόνες νερό. Και μάλιστα και το αμερικάνικο φιλμ αποτελεί μια εκ των σημαντικότερων ταινιών του ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά. Βρε τους μπαγάσες τους Αμερικάνους, θα πει κάποιος, πάλι μας έκλεψαν τις πρωτότυπες θεόπνευστες ιδέες μας. Η αλήθεια είναι όμως πως το “In The Soup” του αμερικανού Alexandre Rokwell αποτελεί παραγωγή του 1992 και το “No Budget Story” του Χαραλαμπίδη έπεται το 1997. Η ταινία του Rockwell είχε ανάλογη υποδοχή όταν βγήκε και κέρδισε μάλιστα το μεγάλο βραβείο της επιτροπής στο φεστιβάλ του Sundance το 1992. Πέρα από τη σκηνοθετική ευρηματικότητα του Rockwell (ο οποίος έχει συμμετάσχει και ως σκηνοθέτης στη σκηνοθεσία των 4 δωματίων μαζί με Tarantino, Rodriguez και Anders) οι πρωταγωνιστές του “In The Soup”, Steve Buscemi και Seymour Cassel, δίνουν ρεσιτάλ ηθοποιίας.

Το αξιοπερίεργο της υπόθεσης είναι πως η ομοιότητα της ελληνικής ταινίας με την αμερικάνικη δεν φαίνεται να έχει σχολιαστεί δημοσίως από αυτούς που έπρεπε να τη σχολιάσουν. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο το μόνο που εντόπισα ήταν κάνα δύο ανεπίσημα σχόλια σε φόρουμ. Καλά αυτοί που έδιναν τα βραβεία και ειδικά η διεθνής ένωση κριτικών είχε μεσάνυχτα; Στον Rockwell δεν το σφύριξε κανένας;

Τουλάχιστον, ελπίζω ο Χαραλαμπίδης να έχει κάνα εικόνισμα του Rockwell στο σπίτι του...:)

*από το Cine.gr: “Το No Budget Story δεν είναι απλώς ένα από τα καλύτερα σκηνοθετικά ντεμπούτα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Η διθυραμβική εγχώρια κριτική αναγνώριση, η πορεία του προς το φεστιβάλ των Κανών, τα βραβεία και οι ειδικές μνείες, και το γεγονός ότι η ταινία διδάσκεται σε κινηματογραφικές σχολές ανά τον κόσμο, επιβεβαιώνουν απλώς τη βαθιά αγάπη για τον κινηματογράφο με την οποία έχει εμποτίσει ο δημιουργός του αυτό το film.”

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments