Δευτέρα, Μαρτίου 26, 2007,9:43 μ.μ.
Σου βρίσκονται 42.000 ευρώ.....

... και ένα super car; Τι; Έχεις τα 42 χιλιάρικα εύκαιρα, αλλά αντί για Aston Martin έχεις ας πούμε ένα Yugo Turbo; Ε, τότε δεν έχεις παρά να δηλώσεις συμμετοχή στο απόλυτο street race, το “Gumball 3000”, το οποίο φέτος θα κάνει ένα πέρασμα και από τα μέρη μας την 1η Μαΐου (Θεσ/νικη και στοπ Αθήνα). Τι είναι όμως το “Gumball 3000”;

Πολλοί θα θυμούνται την ιστορική ταινία "The Cannonball Run" με τους Burt Reynolds και Roger Moore στις αρχές των 80s; ίσως και τις δύο λιγότερο γνωστές ταινίες – προπομπούς "Cannonball" (1976), με τον «καρατέκα» David Carradine, και "The Gumball Rally" (1976). Όλες αυτές οι ταινίες (και κάποιες άλλες ακόμη) αφορούν τον ανεπίσημο και σχεδόν παράνομο αγώνα αυτοκινήτων, “Cannonball Baker”, ο οποίος ξεκίνησε στην Αμερική στις αρχές των 70s, ως μια προσπάθεια διάσχισης της χώρας (από Νέα Υόρκη στο Λος Άντζελες) στον χαμηλότερο δυνατό χρόνο, μέσα σε κάποια αποδεκτά όρια και πληρώνοντας απλά το τίμημα της υπέρβασης του ορίου ταχύτητας. Αρχικός σκοπός της προσπάθειας αυτής ήταν να γιορταστεί το αμερικάνικο «υπερεθνικό» δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, αλλά και να γίνει μια διαμαρτυρία ενάντια στα πολύ αυστηρά όρια ταχύτητας που υπήρχαν μέχρι τότε. Ο άτυπος αυτός αγώνας - τον οποίο εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί του από το κατόρθωμα ενός τύπου να διασχίσει τις ΗΠΑ από ακτή σε ακτή το 1931 με μέση ταχύτητα 53,5 μίλια/ώρα - οργανώθηκε μόνο 5 φορές μέσα στη δεκαετία του 70, και μετά καθιερώθηκε από το 1984 έως σήμερα με την ονομασία One Lap of America, πάλι από τους πρωτεργάτες της ιδέας, αλλά με πολύ πιο «πολιτισμένη» μορφή αυτή τη φορά.

Η ιδέα βέβαια ενός τέτοιου τύπου ράλι (το οποίο δεν έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα) δεν άφησε αδιάφορους και άλλους ανά τον κόσμο που διοργανώνουν κάτι αντίστοιχο για τους έχοντες χρήμα και γρήγορα «τουτού». Το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των ράλι, είναι ότι συνδυάζoυν τη μέρα γκάζια και χιλιόμετρα και το βράδυ πριβέ γλέντια και happening σε πανάκριβα ξενοδοχεία και κλαμπ. Το δημοφιλέστερο event αυτή τη στιγμή, αλλά και το πιο glamour, λόγω του ότι έχει τραβήξει τα βλέμματα του διεθνούς jet set (όπως λένε και στην τιβί), είναι το “Gumball 3000”. Ξεκίνησε το 1999 από τον εκκεντρικό άγγλο Maximillion Cooper και έχει εξελιχθεί σε ένα μεγάλο γεγονός με χιλιάδες φαν παγκοσμίως. Παρεμπιπτόντως, το 3000 υποδηλώνει τα μίλια που θα καλυφθούν στη διάρκεια του 7μερου ράλι. Αυτή τη χρονιά το Gumball θα λάβει χώρα μόνο στην Ευρώπη και δεν θα κάνει το περσινό πέρασμα από Ασία και Αμερική.

Βεβαίως, διοργανώνονται και πιο προσιτά ράλι, όπως το ελληνικό “Dustball 4000” και το βρετανικό “Cannonball 8000” (με 4000 και 8000 μίλια αντιστοίχως). Το “Dustball 4000” έχει κόστος συμμετοχής 6.000€ και φέτος θα διεξαχθεί από 26 Μαϊου – 3 Ιουνίου και θα φτάσει από την Αθήνα στο Παρίσι. Το βρετανικό “Cannonball 8000” δε έχει την ιδιαιτερότητα ότι μέσα σε 72 ώρες θα καλυφθούν 8000 μίλια, από Λονδίνο έως Ζάγκρεπ και επιστροφή. Τέλος, στις ΗΠΑ φέτος οι διοργανωτές του “Bullrun” θα διοργανώσουν και ένα ράλι για αυτούς που έχουν αυτοκίνητα αξίας όχι μεγαλύτερης των 1000$, χωρίς μετατροπές και γκάζια. Άρα όποιος έχει ένα απλό Yugo 45 μπορεί να αρχίζει να το ξεσκονίζει από τώρα...!
 
posted by Iridium
Permalink ¤ 3 comments
Σάββατο, Μαρτίου 24, 2007,1:12 π.μ.
Η σειρά του Μουνιόθ...
Κι εκεί που μετά την νίκη μέσα στο Καραϊσκάκη, αποθέωναν τον Μουνιόθ και έλεγαν ότι υπογράφει συμβόλαιο για τα επόμενα χρόνια και να φτιάξει τον ΠΑΟ του αύριο, οι δύο απανωτές γκέλες, αλλά και όποια άλλη ακολουθήσει, δείχνει, για ακόμη μια φορά, πως στο Ελλαδιστάν και αυτός μάλλον θα φύγει νύχτα και μπορεί και κυνηγημένος. Τουλάχιστον, ακόμα δεν γίναμε Πακιστάν, όπου ο βρετανός προπονητής της εθνικής ομάδας κρίκετ βρέθηκε στραγγαλισμένος σε ξενοδοχείο της Τζαμάικα, αφού πρώτα η ομάδα του αποκλείστηκε από το παγκόσμιο κύπελλο από την υποδεέστερη Ιρλανδία. Πάντως, έχω την αμυδρά εντύπωση ότι δεν απέχουμε και πολύ.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Παρασκευή, Μαρτίου 16, 2007,12:17 π.μ.
Έρχεται πάλι η οργή του Θεού;
Τον Οκτώβριο του 1988 στην πρεμιέρα της ταινίας «Τελευταίος Πειρασμός» του Martin Scorsese, διάφοροι «γνωστοί – άγνωστοι» (sic), αν θυμάστε, τα έκαναν γης μαδιάμ μπουκάροντας σε κινηματογράφους που θα παιζόταν η ταινία, ενώ κάποιοι κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για να σταματήσει η προβολή της. Όπως αναφέρει και ο Σ. Τσαγκαράκης στο βιβλίο του «Θρησκεία κατά Τέχνης» (εκδόσεις Πόλις), η υπόθεση αυτή αποτέλεσε ιστορική στιγμή, καθώς η δικαιοσύνη αποφάσισε να απαγορεύσει την προβολή της, με τον ισχυρισμό της προσβολής της προσωπικότητας (γενικά και αόριστα).

Αυτές τις μέρες, διαφημίζεται, με την τακτική του βομβαρδισμού μηνυμάτων (ειδικά στο ραδιόφωνο) που ακολουθείται ως είθισται στα διάφορα υπερθεάματα τύπου “Badminton”, το μιούζικαλ “Jesus Christ Superstar”. To αξιοπερίεργο είναι πως ακόμη δεν φαίνεται να έχει υπάρξει μεθοδευμένος και μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο «σατανικό και υβριστικό» έργο, το οποίο πρόκειται να λάβει χώρα στις 18 Απριλίου, μετά το Πάσχα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζήσουμε πάλι τις σκηνές απείρου κάλλους του παρελθόντος. Βεβαίως, οι πρώτες αντιδράσεις για το έργο έχουν ήδη συμβεί, χωρίς να λάβουν την πρέπουσα δημοσιότητα. Κάποιοι έχουν βάψει με μαύρη μπογιά διάφορα panel στάσεων όπου προβάλετε η «άσεμνη» αφίσα του Εσταυρωμένου ή έχουν κάψει πανιά των διαφημιστικών pisa στους δρόμους. Το ότι ακόμη δεν έχουν λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις τα φαινόμενα αντίδρασης, δεν νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε γίνει πιο Ευρωπαίοι, ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς (πότε;). Οφείλεται σαφώς στο γεγονός ότι τώρα ο κίτρινος τύπος έχει μπόλικα θέματα να ασχοληθεί (παιδεία, βιβλίο στ’ δημοτικού, eurovision, κ.α.). Εντούτοις, πλησιάζοντας και το Πάσχα, τα «γνωστά – άγνωστα» έντυπα και κανάλια θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στο θέμα και θα βοηθήσουν να γίνει η σπίθα φωτιά. Για ακόμη μία φορά οι κερδισμένοι, βέβαια, όλης αυτής της αρνητικής διαφήμισης θα είναι οι διοργανωτές.
 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Κυριακή, Μαρτίου 04, 2007,2:26 π.μ.
Can you hear the dolphin's cry?
... τραγούδαγαν οι Live πριν μερικά χρόνια. Αλήθεια, ποιοι ακούν το κλάμα των δελφινιών; Η ιαπωνική κυβέρνηση πάντως κωφεύει. Με τις ευλογίες της ξεκίνησε και φέτος, λέει, το κυνήγι των δελφινιών, μαζί με αυτό των φαλαινών. Ένα ακόμη πιο ευγενές σπορ από αυτό του κυνηγιού της αλεπούς.

Οι έχοντες γερό στομάχι ας κάνουν κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο. Οι υπόλοιποι ας προχωρήσουν στον επόμενο σύνδεσμο.

www.glumbert.com/media/dolphin

www.petitiononline.com/golfinho/

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
,1:47 π.μ.
Με το σπιρτόκουτο στο στόμα....
Αν δεν έχεις σηκωθεί να φύγεις στα πρώτα δέκα λεπτά και αντέξεις μέχρι τέλους τον ανελέητο καταιγισμό ύβρεων, που ίσως κάποιοι, όπως εγώ, δεν είχαν ακούσει σε τέτοιο βαθμό σε όλη τους τη ζωή, τότες καταφέρνεις, νομίζω, να εστιάσεις στην μικρές ουσιαστικές στιγμές της ταινίας που κάνουν τη διαφορά. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να μείνεις αναίσθητος ακούγοντας αυτό τον οχετό, κάτι που κάνει ο Τάκης, ο ήρωας με την «ψυχή στο στόμα», μέχρι να ξεσπάσει στο τέλος με το δικό του τρόπο. «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει» λέει ο λαός. Εξάλλου, και η σωματική βία είναι σαφώς πιο οικεία στα μάτια του μέσου θεατή. Γι αυτό και ο Οικονομίδης επιλέγει να «επενδύσει» στη λεκτική βία, η οποία σε διαφορετικές εκφάνσεις εμφανίζεται όλο και πιο συχνά στη σύγχρονη κοινωνία. Παρά την όποια υπερβολή, που συγχωρεί ίσως η καλλιτεχνική δημιουργία, στην «ψυχή στο στόμα» μπορείς να διακρίνεις διάφορα σύνδρομα της ελληνικής μικροαστικής κοινωνίας. Όπως την άσκηση εξουσίας, την επιδειξιομανία, την φαλλοκρατία, την χαιρεκακία, την ψευτο-μαγκιά, την αμετροέπεια.
Παρόλο που δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να ξαναδώ την «ψυχή στο στόμα», θεωρώ πως ο Οικονομίδης είναι από τους πιο σημαντικούς νέους κινηματογραφιστές, με γόνιμες και άκρως ενδιαφέρουσες ανησυχίες και ξεχωριστό προσωπικό στυλ. Εξάλλου, παραμένω φαν του «Σπιρτόκουτου» και του Ερρίκου Λίτση. Μαζί με το «Αγέλαστος Πέτρα» του Κουτσάφτη, το «Σπίτι του Κάιν» του Καρακέπελη και το «Όλα είναι δρόμος» του Βούλγαρη είναι οι καλύτερες ελληνικές ταινίες που έχω δει τα τελευταία χρόνια. Αδημονούμε για το επόμενο βήμα του Οικονομίδη!

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 1 comments