Τον Οκτώβριο του 1988 στην πρεμιέρα της ταινίας «Τελευταίος Πειρασμός» του Martin Scorsese, διάφοροι «γνωστοί – άγνωστοι» (sic), αν θυμάστε, τα έκαναν γης μαδιάμ μπουκάροντας σε κινηματογράφους που θα παιζόταν η ταινία, ενώ κάποιοι κατέθεσαν αίτηση ασφαλιστικών μέτρων για να σταματήσει η προβολή της. Όπως αναφέρει και ο Σ. Τσαγκαράκης στο βιβλίο του «Θρησκεία κατά Τέχνης» (εκδόσεις Πόλις), η υπόθεση αυτή αποτέλεσε ιστορική στιγμή, καθώς η δικαιοσύνη αποφάσισε να απαγορεύσει την προβολή της, με τον ισχυρισμό της προσβολής της προσωπικότητας (γενικά και αόριστα).
Αυτές τις μέρες, διαφημίζεται, με την τακτική του βομβαρδισμού μηνυμάτων (ειδικά στο ραδιόφωνο) που ακολουθείται ως είθισται στα διάφορα υπερθεάματα τύπου “Badminton”, το μιούζικαλ “Jesus Christ Superstar”. To αξιοπερίεργο είναι πως ακόμη δεν φαίνεται να έχει υπάρξει μεθοδευμένος και μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο «σατανικό και υβριστικό» έργο, το οποίο πρόκειται να λάβει χώρα στις 18 Απριλίου, μετά το Πάσχα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζήσουμε πάλι τις σκηνές απείρου κάλλους του παρελθόντος. Βεβαίως, οι πρώτες αντιδράσεις για το έργο έχουν ήδη συμβεί, χωρίς να λάβουν την πρέπουσα δημοσιότητα. Κάποιοι έχουν βάψει με μαύρη μπογιά διάφορα panel στάσεων όπου προβάλετε η «άσεμνη» αφίσα του Εσταυρωμένου ή έχουν κάψει πανιά των διαφημιστικών pisa στους δρόμους. Το ότι ακόμη δεν έχουν λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις τα φαινόμενα αντίδρασης, δεν νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε γίνει πιο Ευρωπαίοι, ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς (πότε;). Οφείλεται σαφώς στο γεγονός ότι τώρα ο κίτρινος τύπος έχει μπόλικα θέματα να ασχοληθεί (παιδεία, βιβλίο στ’ δημοτικού, eurovision, κ.α.). Εντούτοις, πλησιάζοντας και το Πάσχα, τα «γνωστά – άγνωστα» έντυπα και κανάλια θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στο θέμα και θα βοηθήσουν να γίνει η σπίθα φωτιά. Για ακόμη μία φορά οι κερδισμένοι, βέβαια, όλης αυτής της αρνητικής διαφήμισης θα είναι οι διοργανωτές.
Αυτές τις μέρες, διαφημίζεται, με την τακτική του βομβαρδισμού μηνυμάτων (ειδικά στο ραδιόφωνο) που ακολουθείται ως είθισται στα διάφορα υπερθεάματα τύπου “Badminton”, το μιούζικαλ “Jesus Christ Superstar”. To αξιοπερίεργο είναι πως ακόμη δεν φαίνεται να έχει υπάρξει μεθοδευμένος και μαζικός λαϊκός ξεσηκωμός ενάντια στο «σατανικό και υβριστικό» έργο, το οποίο πρόκειται να λάβει χώρα στις 18 Απριλίου, μετά το Πάσχα. Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ζήσουμε πάλι τις σκηνές απείρου κάλλους του παρελθόντος. Βεβαίως, οι πρώτες αντιδράσεις για το έργο έχουν ήδη συμβεί, χωρίς να λάβουν την πρέπουσα δημοσιότητα. Κάποιοι έχουν βάψει με μαύρη μπογιά διάφορα panel στάσεων όπου προβάλετε η «άσεμνη» αφίσα του Εσταυρωμένου ή έχουν κάψει πανιά των διαφημιστικών pisa στους δρόμους. Το ότι ακόμη δεν έχουν λάβει μεγαλύτερες διαστάσεις τα φαινόμενα αντίδρασης, δεν νομίζω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε γίνει πιο Ευρωπαίοι, ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς (πότε;). Οφείλεται σαφώς στο γεγονός ότι τώρα ο κίτρινος τύπος έχει μπόλικα θέματα να ασχοληθεί (παιδεία, βιβλίο στ’ δημοτικού, eurovision, κ.α.). Εντούτοις, πλησιάζοντας και το Πάσχα, τα «γνωστά – άγνωστα» έντυπα και κανάλια θα δώσουν την πρέπουσα σημασία στο θέμα και θα βοηθήσουν να γίνει η σπίθα φωτιά. Για ακόμη μία φορά οι κερδισμένοι, βέβαια, όλης αυτής της αρνητικής διαφήμισης θα είναι οι διοργανωτές.
