Παρασκευή, Φεβρουαρίου 24, 2006,2:26 π.μ.
Τέχνης άξιον ανάξιον...

Διαβάζω ότι σε δημοπρασία των Sotheby’s πουλήθηκε ένα τύπωμα της φωτογραφίας “The pond-moonlight” του Steichen για 2,44 εκατ. ευρώπουλα. Πρόκειται για την πιο ακριβή φωτογραφία που έχει πωληθεί ποτέ. Σηκώνω το κεφάλι μου και παρατηρώ την αφίσα με τη φωτογραφία του Cartier-Bresson στο απέναντι τοίχο του δωματίου μου, που είχα πάρει για 2 ευρώ. Ανοίγω τα βιβλία φωτογραφίας που έχω στη βιβλιοθήκη μου. Παρατηρώ τη φωτογραφία του Steichen στο διαδίκτυο. Τι παραπάνω μπορεί να νιώθει (σκέφτομαι) ο τύπος, που έσκασε μια επιταγή με 7ψήφιο νούμερο, βλέποντας ένα αυθεντικό (όχι όμως και μοναδικό) τύπωμα μιας φωτογραφίας; Ίσως και τίποτα παραπάνω από την ηδονή που προσφέρει απλά η ικανοποίηση της αρρωστημένης του κενοδοξίας. Το ότι απέκτησε ένα ακόμη «μοναδικό» μπιζουδάκι για τη συλλογή του. Το εκπληκτικό όμως με τη φωτογραφία είναι ότι πρόκειται για εικόνα και όχι για πίνακα ζωγραφικής. Μπορεί και να αναπαραχθεί σε πολλά αντίτυπα με την ίδια πιστότητα και ποιότητα γιατί είναι εικόνα. Μπορεί να αποτυπωθεί εξίσου καλά και σε βιβλίο. Η φωτογραφία διαφέρει από τη ζωγραφική γιατί απουσιάζει το στοιχείο της υλικότητας λέει ο Ριβέλλης. Έτσι λοιπόν, όλοι έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν τις φωτογραφίες μεγάλων δημιουργών σε πολύ καλής ποιότητας λευκώματα, χωρίς να χρειαστεί να καταφύγουν στα «αυθεντικά» έργα (όπως συμβαίνει με τη ζωγραφική).

Από την άλλη, διαβάζω κάπου και για το χρηματιστήριο των έργων τέχνης και τα στοιχεία που προσμετρούν στην αξία τους. Το βιογραφικό του καλλιτέχνη, ο ρόλος του στο χώρο της τέχνης, η διάρκειά του, η ζήτηση, το που έχει εκθέσει, το τι γράφεται για το έργο του από ειδικούς και πανεπιστημιακούς. Το IKEA πάλι, πουλάει πίνακες «ντιζαϊνάτους», δικής του παραγωγής, για να ομορφύνεις τους τοίχους σου σε τιμές ευκαιρίας. H Τέχνη uber alles......

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23, 2006,6:43 μ.μ.
Τσικνο-πέφτει...

Αποφασίζω να πεταχτώ μέχρι την πλατεία της Σταμάτας. Ναι, εκεί με τις ταβέρνες... Οι ψήστες φορτώνουν τα «όπλα» τους και ετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν την επέλαση των μυρίων. Εμπροσθοφυλακή τα γουρουνόπουλα, τα αμνοερίφια και τα κοκορέτσια. Η τσίκνα που πλανάτε στον αέρα δεν διαταράσσει μονάχα την ησυχία που επικρατεί, αλλά και τη βουλωμένη μου μύτη. Ευτυχώς, μόλις έχω φάει. Σε λίγες ώρες η πλατεία θα μοιάζει με την Ομονοίας. Επιστρέφω σπίτι. Το τσίκνισμα αυτό μου ήταν αρκετό. Εξάλλου, το προηγούμενο ΣουΚου ήμουν στη Θεσσαλονίκη... Οπότε ας καούν τα κάρβουνα!!

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τετάρτη, Φεβρουαρίου 15, 2006,10:45 μ.μ.
Ασπρίσαμε και πάλι....
Χθες ήταν αρκετές δύο ώρες για να ντυθούν πάλι όλα στα λευκά. Όχι, εδώ ο ήλιος ξεπρόβαλε σήμερα με κάτι δόντια νααα (...με το συμπάθιο). Έριξε «χιονοκαρέκλες»!. Ο αγαπημένος «φονικός» χιονιάς της «τιβι» για τρίτη συνεχόμενη εβδομάδα ήταν πιστός στο ραντεβού του. Άρε και να τον πετύχω πουθενά τον αχαΐρευτο... Όχι άλλο κάρβουνο ρε μάστορα! Αρκετά για φέτος. Ποιον είπες γραφικό και ξενέρωτο, ΡΕ;

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
Τρίτη, Φεβρουαρίου 14, 2006,12:02 μ.μ.
Θα είμαι και πάλι δήμαρχος....
Μ’ αυτήν τη δήλωση ο «μόνιμος» δήμαρχος Αμαρουσίου, κ. Τζανίκος έκανε γνωστό, μέσω συνέντευξης στο περιοδικό τοπικής αυτοδιοίκησης «Εν ΔΗΜΩ», πως όχι μόνο θα βάλει υποψηφιότητα εκ νέου για δήμαρχος στο Μαρούσι, αλλά είναι σίγουρος πως στη νέα τετραετία θα είναι και πάλι στη διοίκηση. Ελπίζω μονάχα πως την υπέρμετρη αισιοδοξία του, που αγγίζει κατά τη γνώμη μου τα όρια της αλαζονείας, να μην συμμερίζονται οι πολίτες του Αμαρουσίου. Θα πρέπει να έχουν συνειδητοποιήσει τη σωρεία αυθαιρεσιών και βάναυσων παρεμβάσεων στο περιβάλλον της περιοχής, που έχουν συντελεστεί κυρίως τα χρόνια πριν τους Ολυμπιακούς, και να μην του επιτρέψουν να συνεχίσει το «έργο» του. Γιατί ακόμη και όσοι δεν είναι κάτοικοι του δήμου, αλλά περνούν συχνά από κει, δεν μπορεί να μην έχουν αντιληφθεί τις αρνητικές επιπτώσεις των διάφορων «εικαστικών» παρεμβάσεων. Σίγουρα έχουν γίνει σημαντικά έργα στο Μαρούσι στα τόσα χρόνια δημαρχίας του και αυτό είναι εμφανές στην τάξη που υπάρχει και στην προτεραιότητα που δόθηκε στον πεζό πολίτη. Πολλά πράγματα οργανώθηκαν και οι δε Μαρουσιότες το αναγνώρισαν αυτό δίνοντας του διαρκή ψήφο εμπιστοσύνης (+ 60%).

Όμως αυτή η εμπιστοσύνη τελικά μάλλον αρνητικά λειτούργησε όπως φαίνεται. Το μεγαλύτερο αυθαίρετο τέρας της Ευρώπης είναι ιδέα του κ. Τζανίκου ως μέρος μάλιστα του «Χωριού Τύπου» για τους Ολυμπιακούς, όπως έγινε γνωστό βασικά από το δημοσίευμα του περιοδικού Γαλέρα. Τα εμπορικά καταστήματα στο παραδοσιακό κέντρο του Αμαρουσίου είναι δεδομένο ότι οδηγούνται σε αδιέξοδο μετά από την έλευση «The Mall». Τα κτήρια-εκτρώματα του Βωβού που έχουν φυτρώσει σαν μανιτάρια στον Παράδεισο (και όχι μόνο) έπνιξαν (δηλαδή, αφάνισαν επί της ουσίας) το περιβάλλον της περιοχής. Τα καλντερίμια-δρόμοι με τις βροχές έχουν γίνει καρόδρομοι. Οι «πεζόδρομοι» μόνο για πεζούς δεν είναι πια και οι καταστραμμένες πλάκες από το πέρασμα των αυτοκινήτων είναι παντού. Η δε διάσχιση του Αμαρουσίου με αυτοκίνητο σε ώρες αιχμής είναι μια πονεμένη ιστορία μέσα στον λαβύρινθο των απαγορευτικών. Αν ήταν από μια μεριά ο αείμνηστος Σπύρος Λούης και τα έβλεπε αυτά τι θα έλεγε; Νομίζω πως τρίζουν τα κόκαλα του...

Μετά απ’ όλα αυτά και πολλά άλλα που έχουν βγει στην επιφάνεια είναι δυνατόν να ξαναβγεί δήμαρχος ο κ. Τζανίκος; Δεν πρέπει επιτέλους να αλλάξει το σκηνικό και να υπάρξει μια γενικευμένη αντίδραση από τους κατοίκους; Η κίνηση πολιτών που έχει αναπτυχθεί στον δήμο δείχνει τον δρόμο και οι εκλογές έπονται.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 1 comments
Πέμπτη, Φεβρουαρίου 09, 2006,2:39 π.μ.
Εις ECHELON με υγεία...
Στο Ελλαδιστάν κάποιοι ασχολούνται με τον υπολογιστή των Αντικυθήρων και ψάχνουν την άκρη του νήματος στα «ιερά συγγράμματα», ενώ άλλοι κάνουν τη δουλειά τους στο ..."μέλλον" με το «συστηματάκι» που λέγεται ECHELON.

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments
,1:17 π.μ.
Ακρόπολις 2006: Κάθε πέρσι και καλύτερα.
Μετά την περσινή επιτυχία του ράλι Ακρόπολις και την ανακήρυξη του σε ράλι της χρονιάς για το πρωτάθλημα του WRC, οι ιθύνοντες της ΕΛΠΑ όπως φαίνεται πήραν την ριψοκίνδυνη απόφαση να φέρουν, για πρώτη φορά, εξολοκλήρου τον Αγώνα στην Αττική. Το κατάμεστο Ολυμπιακό Στάδιο στη σούπερ ειδική ήταν το έναυσμα για ένα σαφώς πιο εμπορικό προσανατολισμό του αγώνα, στοχεύοντας πια στο ευρύ μη «μυημένο» κοινό. Με ειδικές διαδρομές στην Πάρνηθα, τα Γεράνεια, τον Υμηττό και service park στο Ολυμπιακό Στάδιο, ο αγώνας πια είναι «έξω» από την πόρτα μας. Η αστικοποίηση του Ακρόπολις είναι γεγονός πως θα προσφέρει ξενοδοχειακή πληρότητα, καλύτερη οργάνωση και έλεγχο του αγώνα και σαφώς μείωση κόστους. Επίσης, θα συμβάλει στο να πλημμυρίσουν όλες οι ειδικές με κόσμο, να γίνει το επίκεντρο του ενδιαφέροντος, κυρίως για τα media, συνεπώς προβολή παντού, προσέγγιση περισσότερων χορηγών, αύξηση εσόδων και τελικά εκτόξευση της δημοτικότητας του ράλι. Κάτι που συνάδει με την πολιτική της FIA για «θεαματικό» WRC.

Από την άλλη όμως, ο «εγκλεισμός» του Ακρόπολις στην Αττική έχει και αρνητικές πτυχές που δεν μπορούν να αγνοηθούν. Πως αλήθεια θα χειριστεί η Οργάνωση την πρωτοφανή κοσμοσυρροή, που είναι δεδομένο ότι θα υπάρξει? Η FIA πως αντιμετωπίζει αυτή την προοπτική, αφού είναι γνωστό ότι η πολυκοσμία της φέρνει πάντα πονοκέφαλο? Εδώ γινόταν κάθε χρόνο χαμός στα πέριξ του Παρνασσού και ακύρωναν ειδικές διαδρομές γι αυτό το λόγο. Φανταστείτε τώρα που θα γίνουν όλα γύρω και μέσα στην Αθήνα. Αφήστε που η μετακίνηση μεταξύ των ειδικών θα φαντάζει αδύνατη, αφού οι δρόμοι θα είναι κάτι σαν συνέχεια της Κηφισίας και της Εθνικής. Άρα μια ειδική και πολύ είναι. Να δούμε τι απαγορεύσεις και περιορισμοί θα υπάρξουν.

Το κυριότερο για μένα όμως είναι ότι με μια τέτοια απόφαση χάνεται ουσιαστικά ο ιδιαίτερος και σκληρός χαρακτήρας που έκανε το Ακρόπολις ξεχωριστό τόσο για τους αγωνιζόμενους, όσο, κυρίως, και για εμάς τους θεατές. Αυτή η μαγεία, δηλαδή, που ωθούσε εσένα και την παρέα σου να πάρετε στην κυριολεξία τα βουνά, της Στερεάς και της Θεσσαλίας, για να ζήσετε ένα τριήμερο τη μοναδική φύση σε ρυθμούς WRC. Η Γραβιά, το Ελευθεροχώρι, ο Μπράλος, η Οίτη, οι Βωξίτες και οι άλλες «..απαράμιλλης φυσικής ομορφιάς και άψογα σχεδιασμένες παραδοσιακές «ακροπολικές» διαδρομές της Ρούμελης, που όλοι έχουμε αγαπήσει και περιμένουμε με ανυπομονησία κάθε χρόνο» (όπως προλογίζει ο πρόεδρος της ΕΛΠΑ στο περσινό πρόγραμμα) αποτελούν παρελθόν. Κάποτε το Ακρόπολις διέσχιζε την Ελλάδα, από Πελοπόννησο έως την Καλαμπάκα. Τώρα, οι απαιτήσεις της σύγχρονης τηλεοπτικής πραγματικότητας μεταφέρουν τον αγώνα στα στενά όρια του νομού Αττικής και αποχρωματίζουν εντελώς το εθνικό προφίλ του Ακρόπολις.
Κυρ Χρήστο!, εκεί στον Πολύδροσο, μην μας περιμένεις για σουβλάκια φέτος. Το «ραντεβού» αναβάλλεται έπ’ αόριστον. Τα σέβη μου στον «Κουφοντίνα»! (σ.σ. ο γάτος μασκότ του καταστήματος)

Ετικέτες

 
posted by Iridium
Permalink ¤ 0 comments