Και ναι, η ελληνική δικαιοσύνη, όπως αναφέρει σήμερα η Καθημερινή, απεφάνθη πως οι έλληνες πρωταθλητές και προπονητές που εμπλέκονταν στο σκάνδαλο ντόπινγκ της Balco δεν έχουν τελικά καμία σχέση με αυτό. Άρα τα όσα στοιχεία αποκαλύφθηκαν από την Αμερικάνικη δικαιοσύνη και μας παρουσίαζε εκτενώς ο «Ιός της Κυριακής» της Ελευθεροτυπίας μέχρι σήμερα είναι αναληθή! Όπως, φαίνεται τέτοια στοιχεία και οι ομολογίες των κατηγορούμενων δεν είναι αρκετά για τη Δικαιοσύνη στη χώρα μας ώστε να προκύψει κάτι μεμπτό, κι η υπόθεση λοιπόν παίρνει μόνιμη άδεια στο αρχείο. Συνεπώς, και εκείνο το περιβόητο ατύχημα-σπαζοκεφαλιά συνέβη και όλοι καθαροί με την «καθαρή».

Και αφού η ελληνική ψυχή βγήκε αλώβητη για ακόμη μια φορά (πάρτε τα ρε εσείς οι ανθέλληνες!@##$), ας ετοιμαστούμε όλοι να πανηγυρίσουμε το χρωστούμενο χρυσό μετάλλιο της Θάνου από το Σίδνεϊ και ας ετοιμαστούν οι αρχές να την κάνουν και Πτέραρχο. Επιτέλους, τώρα που έρχονται και οι Ολυμπιακοί το καλοκαίρι στο Πεκίνο, θα μπορέσουμε να ξανασυγκινηθούμε με τους υπερ-πρωταθλητές μας. Ζήτω!!!

Κυριακή μεσημέρι στο Κεραμεικό. Βολτάρω ψάχνοντας τα μέρη που εκθέτουν οι διάφοροι καλλιτέχνες του εικαστικού project REMAP. Παρατηρώ τους ανθρώπους και τα κτήρια. Η περιοχή του Κεραμεικού έχει αλλάξει άρδην. Είναι πια το κέντρο της κινεζικής κοινότητας. Εδώ 9 στα 10 μαγαζιά (και αποθήκες) είναι κινέζικα.

Οι κούτες πάνε κι έρχονται. Το σ/κ οι κινέζοι έμποροι ανανεώνουν τα εμπορεύματά τους. Κάποια στιγμή βλέπω έναν απ’ αυτούς να μεταφέρει κούτες με ένα καινούριο 3λιτρο Audi A4 turbo με ιταλικές πινακίδες! Παρακάτω βλέπω κι άλλους δύο με ακριβά αυτοκίνητα. Έναν με μια παλιότερη BMW σειράς 7 με αυστριακές πινακίδες και έναν με ένα Α4 του κουτιού με ελληνικά νούμερα. Τι γίνεται εδώ; (σκέφτομαι).

Πως μπορεί να λειτουργεί όλο αυτό το σύστημα τόσο αθόρυβα (αν και όπως έχω διαπιστώσει οι κινέζοι είναι πάντα αθόρυβοι στο ότι κάνουν) και ελεύθερα, χωρίς να είναι γνωστός (τουλάχιστον δημόσια) ο τρόπος λειτουργίας του. Δεν μπορεί, νομίζω, να μην υπάρχει κάποιου είδους ασυλία. Μιαν άλλη φορά είχα πετύχει Σάββατο απόγευμα νταλίκα να ξεφορτώνει 100αδες εμπορευματοκιβώτια επί της Πειραιώς και να τα φορτώνουν οι έμποροι της περιοχής στα καροτσάκια τους. Από την άλλη, υπάρχει εν τέλει τόσο μεγάλο αγοραστικό κοινό στη πόλη που να δικαιολογεί την ύπαρξη τόσο μεγάλου αριθμού κινεζικών καταστημάτων;

Με αυτές τις σκέψεις να στριφογυρίζουν στο κεφάλι μου, ακολουθώ το χάρτη του REMAP για να εντοπίσω τον επόμενο εκθεσιακό χώρο. Το πιο ενδιαφέρον για μένα στο project του REMAP είναι το μπλέξιμο των καλλιτεχνικών εκθεμάτων στον οικιστικό ιστό της περιοχής. Μακριά δηλαδή από τις κλασικές γκαλερί. Σε εγκαταλελειμμένα κτήρια, οικόπεδα, σε παλιό ξενοδοχείο, δίπλα σε οίκους ανοχής.

Κινούμαι ήδη στην οδό Ιάσωνος. Μεταξύ Κεραμεικού και Μεταξουργείου. Ο πεζόδρομος αυτός είναι γεμάτος κόκκινα φωτάκια. Αποτελεί σίγουρα την underground “red light district” της πόλης. Μπαινοβγαίνουν διάφοροι αλλοδαποί. Επικρατεί ησυχία. Ξαφνικά βγαίνει ένας έφηβος έλληνας (θα ήταν γύρω στα 14) κορδωμένος, μεσ’ την τρελή χαρά. «Τι έγινε ρε;» του φωνάζουν οι φίλοι του που τον περιμένουν παρακάτω. «Την έσκισα τη μαύρη!» ανταποκρίνεται με αέρα νικητή.