Το καρναβάλι του Μοσχάτου την προηγούμενη Κυριακή δεν είχε κάτι το ξεχωριστό, που να ξεφεύγει από τα καρναβαλικά τετριμμένα. Θα έλεγα μάλιστα ότι κάποιες στιγμές άγγιζε και τα όρια του κιτς.
Το αξιοπρόσεκτο όμως ήταν ότι δεκάδες παιδάκια ήταν ντυμένα με παραλλαγές και αστυνομικές στολές. Και στη παρέλαση υπήρχε βέβαια γκρουπ με «μιλιτέρ» ενδυμασίες και μπερέδες.
Πέρα από τη χαρά του παιχνιδιού και το κέφι δεν νομίζω να απασχόλησε κάτι άλλο τους γονείς όλων αυτών των παιδιών που επέλεξαν να ντυθούν στα μπλε και στα χακί. Οι καουμπόηδες και τα όπλα ήταν ανέκαθεν θέμα που αγαπούσαν τα αγόρια. Όμως, οι στολές των κομάντο, των ΟΥΚάδων, των Ουτσεκάδων και αυτές των αστυνομικών, νομίζω πως ξεφεύγουν από την παιδική αθωότητα των καουμπόηδων (του χθες) και καταδεικνύουν την οικειότητα των σημερινών παιδιών με τα σώματα «ασφαλείας». Να είμαστε περήφανοι για κάτι τέτοιο;
Το αξιοπρόσεκτο όμως ήταν ότι δεκάδες παιδάκια ήταν ντυμένα με παραλλαγές και αστυνομικές στολές. Και στη παρέλαση υπήρχε βέβαια γκρουπ με «μιλιτέρ» ενδυμασίες και μπερέδες.
Πέρα από τη χαρά του παιχνιδιού και το κέφι δεν νομίζω να απασχόλησε κάτι άλλο τους γονείς όλων αυτών των παιδιών που επέλεξαν να ντυθούν στα μπλε και στα χακί. Οι καουμπόηδες και τα όπλα ήταν ανέκαθεν θέμα που αγαπούσαν τα αγόρια. Όμως, οι στολές των κομάντο, των ΟΥΚάδων, των Ουτσεκάδων και αυτές των αστυνομικών, νομίζω πως ξεφεύγουν από την παιδική αθωότητα των καουμπόηδων (του χθες) και καταδεικνύουν την οικειότητα των σημερινών παιδιών με τα σώματα «ασφαλείας». Να είμαστε περήφανοι για κάτι τέτοιο;
Ετικέτες Αθήνα, Σύγχρονοι Προβληματισμοί
