Βγαίνοντας από το σταθμό της Κηφισιάς για ακόμη μια φορά αντικρίζω αυτούς τους χαμερπής συμμορίτες που στοιβάζουν τα εμπορεύματά τους, …συγγνώμη τους πελάτες ήθελα να πω, στα κίτρινα «καμιόνια» τους, λες και μόλις έφτασε το νέο εμπόρευμα στην λαχαναγορά. Ακούς να αναγγέλλουν τους προορισμούς τους…Πολιτεία, Διόνυσος, Αγ. Στέφανος εδώ,... «όχι, Ν. Ερυθραία ο κύριος πίσω». Αν δεν τα βρουν στη μοιρασιά του νεοαφιχθέντος εμπορεύματος ανταλλάζουν μεταξύ τους μερικά κοσμητικά επίθετα. Και βέβαια δεν πάνε μακρύτερα από τις γύρω περιοχές; ώστε να κάνουν σύντομες παραδόσεις και να είναι εκεί για νέο δρομολόγιο. Αν θελήσεις «παράδοση» πιο κάτω από το Μαρούσι, απλά ατύχησες; Πρέπει να περπατήσεις μέχρι την Κηφισίας, επάνω. Όλοι οι πελάτες – εμπορεύματα είναι συνεργάσιμοι και ακολουθούν, συνήθως ήσυχα, τις οδηγίες των τσιφλικάδων. Και μην διανοηθείς να τους πεις να ξεκινήσουν πριν γεμίσουν την «καρότσα» με εμπορεύματα (....πελάτες εννοώ πάλι). Βέβαια ως συνάδελφος τους, αν δεν ανήκεις στο σινάφι τους, μην τολμήσεις να σταματήσεις στην πιάτσα τους να πάρεις πελάτη; Απλά, «την έβαψες»... Αυτές οι συνθήκες συναλλαγών συνεχίζονται κανονικότατα εδώ και χρόνια στο τσιφλίκι του σταθμού της Κηφισιάς, υπό την σιωπηλή συμφωνία πελατών, δήμου και φυσικά αστυνομίας. Αν τύχει δε να περάσει από κει κάνα περιπολικό για έλεγχο, πως τυχαίνει να μην πέφτει ούτε κίτρινη καρφίτσα....
Ετικέτες Αθήνα
Στο συγκεκριμένο σημείο, αρκετές φορές έχω ζητήσει τη βοήθεια Τροχονόμου, Αστυνομικού κλπ, για να πάρω πάντα την ίδια απάντηση: "Τί να σας κάνουμε εμείς κυρία μου; Πηγαίνετε στην Κηφισίας ή κάνετε υπομονή!"
Αδέρφια μου, ΑΛΗΤΕΣ, πουλιά... που έλεγε και το άσμα... μόνο που κόλλησε η βελόνα στο ΑΛΗΤΕΣ, ΑΛΗΤΕΣ, ΑΛΗΤΕΣ!