28η Οκτωβρίου. Έχουμε πάρει την (λάθος) απόφαση να πάρουμε τους δρόμους για Θεσσαλονίκη το πρωί της Παρασκευής; μαζί όμως με άλλους δεκάδες χιλιάδες Αθηναίους. Αποτέλεσμα, 6 ώρες στο πήγαινε. Την ίδια (λάθος) απόφαση παίρνουμε και για την επιστροφή, την Κυριακή νωρίς το μεσημέρι. Αποτέλεσμα, 2 ώρες στα Τέμπη, 1 ώρα στη Στυλίδα και σταθερή κίνηση μέχρι την Αθήνα; σύνολο 8 ώρες μέσα στο αυτοκίνητο. Συνεπώς, περάσαμε 14 ώρες στο αυτοκίνητο και 1,5 μέρα στη Θεσσαλονίκη. Παρά το ότι δεν ήταν 3μερο αυτό, το ευχαριστηθήκαμε. Η πόλη βέβαια έμοιαζε άδεια χωρίς τους φοιτητές της, που είχαν αποδράσει και αυτοί μαζί με τους υπόλοιπους κατοίκους της πόλης.
Ανεβαίνοντας τον περιφερειακό η απογευματινή θέα του ηλιοφώτιστου Θερμαϊκού, με τις φρεγάτες αραγμένες εδώ κι εκεί (λόγω της ημέρας), μας έδωσε την πρώτη θετικότατη εντύπωση. Άλλη εντύπωση, όχι όμως αυτή τη φορά θετική, μας έκανε η εκπομπή «Η ώρα του λαού» στο κανάλι Ωρίων (συμφερόντων Χριστίδη ή μήπως κάνουμε λάθος??). Την παρουσιάζει κάποιος Κωνσταντινίδης - ένα υπερεθνικιστικό κακέκτυπο του Λιακό (του μέγα Λιακόπουλου ντε...). Από τα χείλη του μάθαμε για την υπερμεγαλειότητα της στρατιωτικής παρέλασης, το ότι μάζεψε πρώτη φορά 500.000 κόσμου (που τους είδε τόσους?, το Woodstock έγινε), την ανείπωτη συγκίνηση που νιώθαμε όλοι οι Έλληνες (εμείς δεν θα το έλεγα...) για κάποιο σύνθημα που αναφώνησαν οι λοκατζίδες στη διάρκεια της, για την ανωτερότητα του ελληνικού DNA, για το ότι εμείς μάθαμε στους ξυπόλητους να τρώνε με κουτάλια και επίσης ότι αυτός και οι υποστηρικτές του ζητούν επί πινάκι το κεφάλι του βουλευτή Γεωργιάδη από την Κέρκυρα που είπε κάτι μπούρδες για το τι αποτελεί το όνομα Μακεδονία. Την επόμενη μέρα πέσαμε σε εκπομπή ανάλογου περιεχομένου στο μεγαλύτερο αθλητικό ραδιόφωνο της πόλης. Αν και οι πολύκροτες εκπομπές του βρες τη διαφορά σε 2 διαφορετικές εικόνες και κέρδισε 10 χιλιάρικα ευρώ αποτελούν παρελθόν, φαίνεται πως οι δημαγωγοί που καλλιεργούν το εθνικιστικό φρόνημα στη Βόρεια Ελλάδα δηλώνουν βροντερό παρόν.
Στα θετικά που έπεσαν στην αντίληψη μας ήταν και το εφημεριδάκι «Εξώστης», το πρωτότυπο freezine “Biscoto” και η πολύ ενδιαφέρουσα εφημερίδα οικολογικού χαρακτήρα και εναλλακτικών λύσεων «Τα εν Οίκω εν δήμω». Αν προσθέσουμε τα «Δικάβαλα» του Εικοσιδιού, τις κρέπες μεγέθους παλάμης του Βαλεντίνο, τα ταβερνάκια και τα φοιτητικά καφέ με όλα τα επιτραπέζια παιχνίδια, τότε μπορούμε να πούμε πως ήδη κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε την επόμενη επίσκεψη στην πόλη. Στα αρνητικά συγκαταλέγονται η απαράδεκτη «αρπακολλατζίκη» κατασκευή του Cosmos, του νέου τεράστιου εμπορικού κέντρου της περιοχής, όπου έμπαζε από παντού νερά, και η ιδιαίτερα στιλιζαρισμένη αύρα που κυριαρχεί στην πόλη και στους περισσότερους ανθρώπους της, ειδικά το βράδυ. Αν και δεν καταφέραμε να πάμε να δούμε τον μοναδικό τραγουδοποιό, φιναλίστ των παγκοσμίους φήμης βραβείων Crummy, Φάνη Ιωάννου, υποσχόμαστε ότι θα το κάνουμε στην επόμενη επάνοδο μας. Εξάλλου μια φορά μόνο ποτέ δεν είναι αρκετή...
Ανεβαίνοντας τον περιφερειακό η απογευματινή θέα του ηλιοφώτιστου Θερμαϊκού, με τις φρεγάτες αραγμένες εδώ κι εκεί (λόγω της ημέρας), μας έδωσε την πρώτη θετικότατη εντύπωση. Άλλη εντύπωση, όχι όμως αυτή τη φορά θετική, μας έκανε η εκπομπή «Η ώρα του λαού» στο κανάλι Ωρίων (συμφερόντων Χριστίδη ή μήπως κάνουμε λάθος??). Την παρουσιάζει κάποιος Κωνσταντινίδης - ένα υπερεθνικιστικό κακέκτυπο του Λιακό (του μέγα Λιακόπουλου ντε...). Από τα χείλη του μάθαμε για την υπερμεγαλειότητα της στρατιωτικής παρέλασης, το ότι μάζεψε πρώτη φορά 500.000 κόσμου (που τους είδε τόσους?, το Woodstock έγινε), την ανείπωτη συγκίνηση που νιώθαμε όλοι οι Έλληνες (εμείς δεν θα το έλεγα...) για κάποιο σύνθημα που αναφώνησαν οι λοκατζίδες στη διάρκεια της, για την ανωτερότητα του ελληνικού DNA, για το ότι εμείς μάθαμε στους ξυπόλητους να τρώνε με κουτάλια και επίσης ότι αυτός και οι υποστηρικτές του ζητούν επί πινάκι το κεφάλι του βουλευτή Γεωργιάδη από την Κέρκυρα που είπε κάτι μπούρδες για το τι αποτελεί το όνομα Μακεδονία. Την επόμενη μέρα πέσαμε σε εκπομπή ανάλογου περιεχομένου στο μεγαλύτερο αθλητικό ραδιόφωνο της πόλης. Αν και οι πολύκροτες εκπομπές του βρες τη διαφορά σε 2 διαφορετικές εικόνες και κέρδισε 10 χιλιάρικα ευρώ αποτελούν παρελθόν, φαίνεται πως οι δημαγωγοί που καλλιεργούν το εθνικιστικό φρόνημα στη Βόρεια Ελλάδα δηλώνουν βροντερό παρόν.
Στα θετικά που έπεσαν στην αντίληψη μας ήταν και το εφημεριδάκι «Εξώστης», το πρωτότυπο freezine “Biscoto” και η πολύ ενδιαφέρουσα εφημερίδα οικολογικού χαρακτήρα και εναλλακτικών λύσεων «Τα εν Οίκω εν δήμω». Αν προσθέσουμε τα «Δικάβαλα» του Εικοσιδιού, τις κρέπες μεγέθους παλάμης του Βαλεντίνο, τα ταβερνάκια και τα φοιτητικά καφέ με όλα τα επιτραπέζια παιχνίδια, τότε μπορούμε να πούμε πως ήδη κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας σκεφτόμαστε την επόμενη επίσκεψη στην πόλη. Στα αρνητικά συγκαταλέγονται η απαράδεκτη «αρπακολλατζίκη» κατασκευή του Cosmos, του νέου τεράστιου εμπορικού κέντρου της περιοχής, όπου έμπαζε από παντού νερά, και η ιδιαίτερα στιλιζαρισμένη αύρα που κυριαρχεί στην πόλη και στους περισσότερους ανθρώπους της, ειδικά το βράδυ. Αν και δεν καταφέραμε να πάμε να δούμε τον μοναδικό τραγουδοποιό, φιναλίστ των παγκοσμίους φήμης βραβείων Crummy, Φάνη Ιωάννου, υποσχόμαστε ότι θα το κάνουμε στην επόμενη επάνοδο μας. Εξάλλου μια φορά μόνο ποτέ δεν είναι αρκετή...
