Η άδειά μου ξεκινούσε σε λίγες μέρες (31 Ιουλίου) και δεν είχα αποφασίσει ακόμα που θα ξοδέψω δημιουργικά (και οικονομικά) τις πρώτες 10 μέρες των διακοπών, μιας και όλοι οι φίλοι είχαν κανονίσει τα δικά τους. Στο μυαλό μου τριγυρνούσαν διάφορες ιδέες για ταξίδια της τελευταίας στιγμής στο εξωτερικό. Τελικά η απόφαση επάρθη. Περιπλάνηση στα γειτονικά Βαλκάνια. Ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά, δηλαδή, τη πολύπαθη «γειτονιά» μας με τα νέα διαμορφούμενα σύνορα (το ανεξάρτητο πια Μαυροβούνιο και το επόμενο πιθανό ανεξάρτητο κράτος της περιοχής, το Κόσοβο). Η ανακοίνωση της απόφασης στους οικείους μου για το μοναχικό αυτό ταξίδι δεν άρεσε ιδιαίτερα, αλλά δεν είχε σημασία για μένα.
Το διάστημα των 10 περίπου ημερών (όπως και απεδείχθη τελικά) δεν σου επιτρέπει να κινηθείς σε πολλές περιοχές όταν επιλέγεις ως κύριο μέσο το τρένο. Έτσι, παίρνοντας στα χέρια μου το Balkan Flexipass (προς 82 ευρώ - 26 ετών και πάνω, για απεριόριστο ταξίδι με το τρένο, για 5 ημέρες μέσα σε ένα μήνα σε 6 βαλκανικές χώρες, Β' θέση) και με γνώμονα πηγές στο internet και τον οδηγό του Lonely Planet για την ανατολική Ευρώπη, χάραξα, μέσα σε μία μέρα ουσιαστικά, μία βασική πορεία. Αθήνα – Βελιγράδι – παράλια Μαυροβούνιου – Ντουμπρόβνικ Κροατίας – Πρίστινα, Κόσοβο – Αθήνα, και στη πορεία βλέπουμε. Το Βελιγράδι ως πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας δεν θα μπορούσα να το αφήσω απ’ έξω. Το Μαυροβούνιο διαθέτει μερικές πολύ όμορφες πόλεις στα παράλια της Αδριατικής, που αν και ιδιαιτέρως τουριστικές αξίζουν μια επίσκεψη. Για το Ντουμπρόβνικ δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες συστάσεις. Μία φωτογραφία του ήταν αρκετή. Την Πρίστινα ήθελα να τη συμπεριλάβω στη περιήγηση, ως μία πόλη μη τουριστική, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της πιο προβληματικής περιοχής αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια; το Κόσοβο. Η περίπτωση της Πρίστινα εξαρχής φάνταζε δύσκολη, όχι λόγω της επικινδυνότητας της περιοχής του Κοσόβου, όπως θα νομίζουν κάποιοι, αλλά εξαιτίας της κακής σιδηροδρομικής σύνδεσης με την υπόλοιπη χώρα και της αδυναμίας εξασφάλισης διαμονής στη πόλη. Οπότε η ιδέα της Πρίστινα αφέθηκε για το γυρισμό.
Το ταξίδι λοιπόν θα ξεκινούσε από την Αθήνα τη Δευτέρα 30/07 με το βραδινό τρένο για Θεσσαλονίκη, προς εξοικονόμηση χρόνου και από κει θα έπαιρνα το τρένο για Βελιγράδι τη Τρίτη 31/07, το πρωί. Εντωμεταξύ εξασφάλισα και διαμονή 2 βραδιών στο hostel “Belgrade Eye” στο Βελιγράδι, μιας και το τρένο θα έφτανε εκεί το βράδυ. Επίσης, έστειλα και μερικά email μήπως και μπορέσω να κλείσω κάνα δωμάτιο σε κάποια παραλιακή πόλη του Μαυροβουνίου για τις επόμενες μέρες. Επομένως, ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω τη περιπέτειά μου στα Βαλκάνια.
Το διάστημα των 10 περίπου ημερών (όπως και απεδείχθη τελικά) δεν σου επιτρέπει να κινηθείς σε πολλές περιοχές όταν επιλέγεις ως κύριο μέσο το τρένο. Έτσι, παίρνοντας στα χέρια μου το Balkan Flexipass (προς 82 ευρώ - 26 ετών και πάνω, για απεριόριστο ταξίδι με το τρένο, για 5 ημέρες μέσα σε ένα μήνα σε 6 βαλκανικές χώρες, Β' θέση) και με γνώμονα πηγές στο internet και τον οδηγό του Lonely Planet για την ανατολική Ευρώπη, χάραξα, μέσα σε μία μέρα ουσιαστικά, μία βασική πορεία. Αθήνα – Βελιγράδι – παράλια Μαυροβούνιου – Ντουμπρόβνικ Κροατίας – Πρίστινα, Κόσοβο – Αθήνα, και στη πορεία βλέπουμε. Το Βελιγράδι ως πρωτεύουσα της πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβίας δεν θα μπορούσα να το αφήσω απ’ έξω. Το Μαυροβούνιο διαθέτει μερικές πολύ όμορφες πόλεις στα παράλια της Αδριατικής, που αν και ιδιαιτέρως τουριστικές αξίζουν μια επίσκεψη. Για το Ντουμπρόβνικ δεν χρειάζονταν ιδιαίτερες συστάσεις. Μία φωτογραφία του ήταν αρκετή. Την Πρίστινα ήθελα να τη συμπεριλάβω στη περιήγηση, ως μία πόλη μη τουριστική, η οποία βρίσκεται στο κέντρο της πιο προβληματικής περιοχής αυτή τη στιγμή στα Βαλκάνια; το Κόσοβο. Η περίπτωση της Πρίστινα εξαρχής φάνταζε δύσκολη, όχι λόγω της επικινδυνότητας της περιοχής του Κοσόβου, όπως θα νομίζουν κάποιοι, αλλά εξαιτίας της κακής σιδηροδρομικής σύνδεσης με την υπόλοιπη χώρα και της αδυναμίας εξασφάλισης διαμονής στη πόλη. Οπότε η ιδέα της Πρίστινα αφέθηκε για το γυρισμό.
Το ταξίδι λοιπόν θα ξεκινούσε από την Αθήνα τη Δευτέρα 30/07 με το βραδινό τρένο για Θεσσαλονίκη, προς εξοικονόμηση χρόνου και από κει θα έπαιρνα το τρένο για Βελιγράδι τη Τρίτη 31/07, το πρωί. Εντωμεταξύ εξασφάλισα και διαμονή 2 βραδιών στο hostel “Belgrade Eye” στο Βελιγράδι, μιας και το τρένο θα έφτανε εκεί το βράδυ. Επίσης, έστειλα και μερικά email μήπως και μπορέσω να κλείσω κάνα δωμάτιο σε κάποια παραλιακή πόλη του Μαυροβουνίου για τις επόμενες μέρες. Επομένως, ήμουν έτοιμος να ξεκινήσω τη περιπέτειά μου στα Βαλκάνια.
Ετικέτες Ταξίδια
